Σ’ έβλεπα πάντα μονάχο να περπατάς μέσα στο δρόμο
πήγαινα να σου μιλήσω μα έλεγα τι, τώρα τι κάνω
και μια σκιά ακολουθούσα μέσα στον κόσμο
τώρα πάλι σε χάνω
ποτέ ποτέ ποτέ δε θα γίνω φίλος σου
ποτέ ποτέ δε θα γίνω

Από ψηλά δυο κουκκίδες τώρα κοιτάζω, είμαι ένα αεροπλάνο
οι εραστές ένα δάσος που έχω χαθεί κι ούτε ξέρω πού πάω
κι εσύ με δάκρυα στα μάτια ψάχνεις να βρεις
αυτό που θέλεις θέλω
ποτέ ποτέ ποτέ δε θα γίνω φίλος σου
ποτέ ποτέ δε θα γίνω

Είναι αόριστος χρόνος να σε ζητώ, μια ακούραστη αγάπη
είσαι ένα αιώνιο φυτό που θέλει βροχή, μια μεγάλη αυταπάτη
να μείνουν όλα ένα όνειρο και να `σαι εσύ ένα τραγούδι αγάπης
ποτέ ποτέ ποτέ δε θα γίνω φίλος σου
ποτέ ποτέ δε θα γίνω