Πίνεις καφέ το πρωί βιαστικά
μου δίνεις φιλί πεταχτό
την πόρτα κλείνεις και χάνεσαι
στο τέλος του δρόμου
Κι εγώ ούτε καλημέρα δεν πρόλαβα να πω
μα αν είμαι τυχερή θα σε δω του χρόνου

Είναι η καριέρα σου ερωμένη και σε κατασκοπεύει
αποκλειστικά γι’αυτήν σε θέλει κι εμένα με ζηλεύει
έχεις meeting δεν μπορείς να μου μιλήσεις
έχεις meeting δεν μπορείς να μ’αγαπήσεις
έτσι απλά η εταιρεία δε γουστάρει τη λατρεία που σου έχω
δεν αντέχω

Είναι τόσο ωραία μέρα έξω
θέλω μαζί σου μια βόλτα να βγω
στο χαλαρό είναι τόσο κακό αυτό
τόσο κακό...
Γιατί δε χαιρόμαστε πια τα δωρεάν της ζωής
το χάνουμε το παιχνίδι και τίποτα άλλο μην πεις