Μ’ αχαριστία μου πληγώνεις την καρδιά μου,
λες και δεν έζησες ποτέ στην αγκαλιά μου,
αντί γι’ αγάπη, δηλητήριο μου δίνεις,
κι όλο με διώχνεις και μονάχο μου μ’ αφήνεις.

Η καρδιά μου έχει μάθει, από `σένα να σπαράζει,
σ’ αγαπώ κι ας με πληγώνεις, δεν πειράζει,
δεν πειράζει, δεν πειράζει.

Εγώ σου έδωσα το αίμα της καρδιάς μου,
κι εσύ δε θέλεις πια τα χάδια τα δικά μου,
μα όποιον άλλον, στη ζωή, κι αν αγαπήσεις,
σαν τη δική μου την καρδιά, δε θα γνωρίσεις.

Η καρδιά μου έχει μάθει, από `σένα να σπαράζει,
σ’ αγαπώ κι ας με πληγώνεις, δεν πειράζει,
δεν πειράζει, δεν πειράζει.