Κάτω απ’ τα πόδια μου ένιωσα τον κόσμο να φεύγει
πρώτη φορά η ζωή μου έδειξε πως μ’ αποφεύγει
και η στιγμή μου ξέσκισε την περηφάνια
και την έπλεξε πολλά "συγγνώμη" στεφάνια

Πολλά τα δάκρυα, τι γίνεται ρε μαλάκα;
Δεν το πιστεύω, πες μου ότι μου κάνετε πλάκα
δεν μπορεί.. πες μου ότι ζω σε παραμύθι
κι ότι μου `στησαν φάρσα απ’ το βάλτο οι μύθοι...

Πες μου ότι όλοι όσοι κλαίνε ψέματα λένε
κι αν όχι, πες τους να φωνάξουν, να μην κλαίνε,
να τραγουδήσουν δυνατά για τ’ όνειρό του,
να κάνουν τον χαμό του να ζηλέψει το φευγιό του

Και τον θάνατο τον πούστη να ντραπεί
και το καλύτερο τραγούδι μας να πει
τόσο δυνατά, που να μαλώνουν τ’ αγγελούδια μεταξύ τους
ποιο θα τον πάρει αγκαλιά για την τιμή τους

Να τον πάει στον πιο καθαρό να μείνει ουρανό
αφού εδώ κάτω είχε διαλέξει ένα βάλτο σκοτεινό,
γι’ αυτό φωνάξτε, πέστε της παρακμής
πως πίσω μείναμε εμείς

Γύρω σου θα `μαι, θα `σαι παντού
σαν να γλεντάμε όπως παλιά
θα σε θυμάμαι στ’ ουρανού
όταν φοβάμαι την αγκαλιά

Καλό ταξίδι και γαμησέ τους παλληκάρι,
να τους κάνεις να ραπάρουν κι εκεί πάνω που να πάρει
να σκρατσάρουν οι αγγέλοι το καλό τους
και να σφυρίζουν οι διαβόλοι το κακό τους

Κι όταν αφήνει ο ουρανός αυτό το γκρίζο χρώμα,
θα σου κρατάω με τα ξύδια μας νωπό το χώμα,
δε θα λυπάμαι την πιο καλή έφυγες ώρα,
θα σιχαθείς ρε άμα δεις ποιοι κλαίνε τώρα

Όσοι σ’ αγάπησαν πολύ έχουν παγώσει,
όσοι σε γλείφαν μια ζωή έχουν θυμώσει
κι όσοι φοβόντουσαν παλιά φοβούνται ακόμα
κι αυτοί που λέγανε πολλά σφίγγουν το στόμα

Εγώ βουτάω ένα χαρτί και ένα μπουκάλι κρασί
για να σ’ τα γράψω όπως θα γούσταρες κι εσύ,
γιατί όταν φεύγει ένας αλήτης ένα αγκάθι φυτρώνει
για να υπάρχει κάτι εδώ να μας πληγώνει

Να `μαστε μόνοι, θέλει ο Θεός ή δε θέλει,
εδώ στο βάλτο δεν τ’ ακούγονται οι αγγέλοι,
φωνάξτε όλοι έτσι για φόρο τιμής
ότι φωτιά είμαστε εμείς

Γύρω σου θα `μαι κι εδώ κι αλλού
και θα γερνάμε σε ίδια αγκαλιά,
αφού χρωστάμε φίλου καλού
όσα αγαπάμε από τα παλιά