Μη μου το λες μεμέτη μου, για να με φοβερίσεις,
πως τα `μπλεξες με άλλονε και μένα θα μ’ αφήσεις,
να ξέρεις δε σκοτίζομαι, δε δίνω πενταράκι,
πιο όμορφη θα πάρω εγώ, γιατ’ είμαι τσαγκαράκι.

Η καθεμιά παρακαλεί, τσαγκάρη για να πάρει,
προπάντων σαν και μένανε που `χω αυτή τη χάρη,
Δευτέρα πάντα κάθομαι, την Τρίτη δε δουλεύω
κι όλο από τον μάστορα μπροστάντζα να γυρεύω.

Πως σαν θελήσω, ξέρε το, ρε την ποδιά μου βάζω,
ευθύς στον πάγκο κάθομαι, πολλά λεφτά και βγάζω
και τότε εγώ για σένανε δεν κάνω πια μεράκι,
ρε το σφυρί να `ναι καλά και το κατσαπροκάκι.