Verse 1
Λοιπόν λοιπόν
Οινοποιήματα σανίδα πάνω στης ζωής τα κύματα
Βήματα πάνω σε πολιτισμικά λύματα
Και διώξεις όμως για αιχμηρά αφιλτραριστά μηνύματα
Πάντα με επιχειρήματα και λύσεις για προβλήματα.
Ο νέος τρόπος σκέψης για να δω πόσο θ’ αντέξεις
Όπως λένε οι FF.C πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Σου κόβω τις ορέξεις μάγκα
Δε θες με μας να μπλέξεις
Κάτσε να πιεις με μας αλλιώς πήγαινε άλλού να παίξεις

Σηκώστε λοιπόν τα ποτήρια σας ψηλά
Νιώθω μια κόπωση αλλά μια πρόποση θα ‘θελα
Ας πιούμε λοιπόν για κάθε mc για κάθε dj και κάθε b boy
Για κάθε μπατσάκο που τώρα σ’ αυτή τη χώρα χώμα τρώει
Από κάποιο αλάνι που κανείς δεν πιάνει με σπρέυ στη τσάντα
Κύριε μπάτσε θα ‘σαι δεύτερος για πάντα
Κύριε Ρυθμοδαμαστή μήπως παραφέρομαι;
Φέρε άλλη μια κανάτα! Γεια μας λοιπόν!

Του σταφυλιού η απόσταξη είναι που δίνει υπόσταση
Σ’ ένα ποτήρι με κρασί πρέπει να γίνει πρόποση
Ξανά σε όσους βρίσκονται μαζί μας
Και σε τούτο το μεθύσι σ’ όποιον θελήσει να το ζήσει
οι όροι είναι ίσοι
σ’ αυτούς που αποχώρησαν ο χρόνος θα τους στήσει
στη κατάλληλη απόσταση αρχίζει η διανομή παρακαλώ να ‘ναι ισόποση
η κατανάλωση μάλλον θα φέρει τόνωση και πώρωση
ύστερα εκτόνωση στο τέλος ίσως κόπωση
μα πάνω από όλα μετράει η συνεύρεση
και αμπελοφιλοσοφίες σε εξέλιξη
«ε παιδιά βρήκα κρασί μέσα σε χάρτινο κουτί»
πςςς ωραία εφεύρεση!
Μα αν πιω πολύ τότε θα πάρω ταξί
Αν κι έτσι κι αλλιώς θα το ‘κανα δεν ξέρω καν να οδηγώ δεν έχω αμάξι
Απλώς παραμιλάω απ’ το μεθύσι εντάξει;
Εντάξει είπα λοιπόν κι εγώ κι έτσι απλώς συνέχισα
Γύρα στη γύρα μπύρα στη μπύρα κι ακόμα δεν ξέρασα
Έχω μάθει να το ελέγχω η μήπως όχι
Μήπως πρέπει να κάνω πίσω
Δεν το νομίζω αφού στην πραγματικότητα θέλω δε θέλω θα γυρίσω!


Chorus
Μικραίνω την απόσταση πίνω κρασί απόδραση του νου χάνεται η όραση
Η όσφρηση και η αφή έχω χαθεί κι εγώ
Μ’ αρέσει εδώ λέω να καθίσω
Και στην πραγματικότητα ξανά δε θέλω να γυρίσω
Μικραίνω την απόσταση πίνω κρασί απόδραση του νου χάνεται η όραση
Η όσφρηση και η αφή έχω χαθεί κι εγώ
Μ’ αρέσει εδώ λέω να καθίσω
Και στην πραγματικότητα ξανά δε θέλω να γυρίσω


Verse 2
Άσε με να ζήσω όπως θέλω
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο ελληνικό αυτό μπουρδέλο την Αθήνα
Τη μεθυσμένη πόλη της κραιπάλης, τη πόλη της σπατάλης και της παραζάλης
Αν και δεν είμαστε όλοι παιδιά της ίδιας μεγάλης αγκάλης πόλης
Να πάρεις ένα ποτήρι να βάλεις όλοι μαζί να πιούμε, να ξαναπιούμε να μεθύσουμε
Να ξαναξενυχτήσουμε
Ίδιος τρόπος σκέψης
Λέξεις ήρθαμε να φτύσουμε
Φωνές να ενώσουμε στόματα να βουλώσουμε
Και τα σκουλήκια που σέρνονται στο λάκκο τους πάλι να χώσουμε
Τα χέρια μας θα λερώσουμε στο κόσμο για να χαρίσουμε
Hip hop αληθινό, λυσσασμένο γιορτινό
Μεθυσμένο από οίνο ειλικρινό στο κοινό
Το σκηνικό είναι λαβωμένο όμως ακόμα ζωντανό
Στην ελληνική πάλη οι ρίμες μου θυμίζουνε φλεγόμενο μπουκάλι
Σου ‘χω δώσει τη μια ώθηση μαζί και την άλλη.

Σηκώνω το ποτήρι μου ψηλά πίνω ακόμα μια γουλιά
Βάζω σε τάφο προβλήματα ξεχνώ, τα πνίγω όλα σ’ άσπρο πάτο
Βαρέθηκα οι νιφάλες να μου τη λένε για το αλκοόλ
Ότι δε σκέφτομαι μ’ αυτό
Μα που να ‘ξέραν πως αυτό είναι ένα όπλο μυστικό
Ισχυρό, το τελευταίο οχυρό για το μυαλό
Και συνεπώς είναι αυτό που με κρατάει σε ρυθμό
Πως με κρατάει σε ρυθμό μ’ αυτά τα 5 στάδια μέθης
Το πρώτο το μαύρο το πέπλο που πέφτει και λέει
Λάβετε θέσεις κι άλλες ανέσεις ξύδια πολλά όλα απλά
Δεύτερο στάδιο όλα θολά ζαλισμένα μυαλά
Μπήκα στο τρίτο γερά καλά κρασιά κανένα από τα πόδια μου δε με κρατά
Είμαι στο τέταρτο ψάχνω το ίδιο το βρήκα αργά κινούμαι στραβά
Το κεφάλι γυρνά με κομμένα πια αντανακλαστικά
μάτια θολά κεφάλια βαριά που κουνιούνται σαν ζάρια αυτόητα
κάνω οχτάρια λίγο πριν πέσω στο πέμπτο το στομάχι πονά
δυνατά σαν να τρώω μπουνιά γυρίζω σαν υδρόγειος σφαίρα
το πάρτι τελειώνει γιατί θα φύγει η ρουκέτα (ήχος ρεψίματος)
Ξερνάω συνεχώς μα ξαναρχίζω το μεθύσι!


Loop & Scratches