Βαρύς χειμώνας έρχεται
μακρύς καιρός κοντεύει
και η ψυχή παρακαλά
το σώμα να νηστεύει

Νύχτα μεγάλη νύχτωσε,
σκοτάδι της αβύσσου
γυρεύει φάρο η καρδιά
το φως του Παραδείσου

Λίγο πριν τη θύελλα
ο άνεμος κοπάζει
μα αν βγει η ψυχή στη θάλασσα
το κύμα την αρπάζει

Τη σέρνει, την τραβολογά
τη ρίχνει μες στα βάθη
κι είναι Θεέ τόσο βαριά
τόσα πολλά τα πάθη

Αν η κατάρα φέρει ευχή,
γεννάει ευλογία
να μη φοβάται η ψυχή
σκοτάδι, τρικυμία

Νύχτωσε νύχτα σκοτεινή
βαρύς είν’ ο χειμώνας
μα δένω κόμπους στο σχοινί
και η ευχή κανόνας

Λίγο πριν τη θύελλα
πριν σπάσει η τρικυμία
κάνω ευχή: σώμα ψυχή
να κάνουν συμμαχία

Δεν είναι πράγμα εύκολο
δεν είναι λίγο πράγμα
να’ σαι εσύ ο ποταμός
κι εσύ να’ σαι το φράγμα

Βαρύς χειμώνας έρχεται
μακρύς καιρός κοντεύει
και η ψυχή να εύχεται
το σώμα να παλεύει