Βαθιά τα όνειρά μου με πονάνε
κι εγώ σε μια παραίσθηση να ζω
ξεχνάς πως οι καρδιές που αγαπάνε
δε συνηθίζουν να μιλούν για χωρισμό

Δεν αντέχω να’μαι μόνος
γύρνα σε παρακαλώ
μαχαιριά για μένα ο χρόνος
να’ρθει η ώρα να σου πω πως σ’αγαπάω
μακριά σου εγώ πάω να τρελαθώ

Ξανά κι αυτό το βράδυ μόνος κλαίω
μαζί με το φεγγάρι συντροφιά
μα πες μου μάτια μου εγώ που φταίω
τι σου’χω κάνει και με διώχνεις τώρα πια