Μια φυσαρμόνικα το δειλινό
Τον άνεμο κυνήγησε
Και με τ’ αστέρι το γοργό
Κρυφά σε φίλησε

Μια φυσαρμόνικα το δειλινό
Θρηνούσε στο μπαλκόνι μου
Κι εγώ το μαύρο ουρανό
Ρωτούσα μόνη μου

Βάλε σημάδια νά ’ρθω να σε βρω
Με του νοτιά τα κύματα
Πες μου ποιο δρόμο να διαβώ
Ν’ ακούς τα βήματα

Μια φυσαρμόνικα το δειλινό
Με πλάνεψε και χάθηκε
Και πριν αρπάξω τον σκοπό
Η γη βουβάθηκε