Καμιά φορά κι οι ζωντανοί
Στις πόρτες στέκουν ορφανοί
Ξεσπάει μια μπόρα μακρινή
Σαβαχθανί σημαίνει

Κι απ’ του παράδεισου το φως
Γυρνάει του Κάιν ο αδερφός
Και λέει της πίκρας ο ανθός
Στη γη μονάχα βγαίνει

Μα εσύ που ζεις παντοτινά
Δυο δάκρυα δώσ’ μου γιορτινά
Να πίνω εδώ στα σκοτεινά
Γιατί είμαι διψασμένη

Καμιά φορά που οι ζωντανοί
Δεν έχουν στάλα υπομονή
Ραγίζει η γυάλα η γαλανή
Λαμά λαμά σημαίνει

Αγάπη αν έχεις αλλουνού
Τη σκάλα πάρε τ’ουρανού
Μα πέτα τ’όνειρο απ’ το νου
Αλλιώς δεν ανεβαίνει

Κι εσύ που ακούς και δε μιλάς
Μα σας ευχή μοσχοβολάς
Δυο φύλλα δώσ’ μου της καρδιάς
Γιατί είμαι γυμνωμένη