Πού ν’ ανοίξω την καρδιά μου
Και να πω τα βάσανά μου
Φύγαν όλοι από κοντά μου
Δεν υπάρχει πια κανείς

Ένας φίλος δεν υπάρχει
Δεν υπάρχει μια γυναίκα
Να ρωτήσει πώς περνάω
Δε θυμήθηκε κανείς

Δεν υπάρχει κανείς
Μα κανείς
Φίλοι και συγγενείς
Δεν υπάρχει κανείς

Πόσο δίκιο είχες μάνα
Πως θα μείνω μοναχός μου
Και ο πόνος ο δικός μου
Πως δε θα’χει τελειωμό

Πόσο δίκιο είχες μάνα
Πως θα μείνω μοναχός
Να φυτεύω καλοσύνη
Και να κόβω τον καημό