Εκίνησαν και πάνε
σε δρόμο μακρινό
στο αίμα τους κρατάνε
της γης το στεναγμό.
Ο θάνατος τους προσμένει
στου δρόμου τη στροφή
μα πλάι τους πηγαίνει
σαν ίσκιος μια προσευχή.

Παιδιά του καημού και της νύχτας
ψωμί και πικρό νερό
στρατί χωρίς γυρισμό
καημός χωρίς στεναγμό
που πάτε, παιδιά δε ρωτώ
μα κι εγώ κοντα στον σταυρό και στα πουλιά
ένα βράδυ θά `ρθω
τον χαμένο καιρό
να τραγουδήσω.