Κάποτε κι η αγάπη αυτή θα τελειώσει
και τα δάκρυά μας
θα γυρίσουνε πίσω στις χαμένες πηγές.
Κάποτε, τις μεγάλες αυγές
το φεγγάρι κι αυτό θα παγώσει.

Με την αγάπη πως να ταξιδέψεις
πως να τραβήξεις μια γραμμή
μεσ’ τα στενά μας παίρνουν οι σειρήνες
αδειάζοντας το νου και το κορμί.

Νά `τανε το χορτάρι της γης να ψηλώσει
κι απ’ τη φλέβα μας μέσα
η ζωή να τινάξει συντριβάνια το φως.
Κάποτε, θα γυρίσει ο καιρός
και το αίμα κι αυτό θα στεγνώσει.