Θα μαραθούν πολλά φεγγάρια
για να γυρίσ’ η θάλασσα σε λόγο,
να λάμψει ο βράχος στο χάσμα της καρδιάς,
το κύμα να ντυθείς σαν ζωνη στο κορμί σου
και να κεράσεις απ’ το μέλι των ματιών σου
ναυαγούς κι απαρνημένους.

Θα μαραθούν πολλά φεγγάρια
για να μου μαθ’ η νύχτα το τραγούδι,
να γίνει ο μύθος κουβέντα τρυφερή,
τον όρκο ν’ αρνηθείς που έκανες στην τύχη
και να φωτίσεις απ’ την άκρη της ψυχής σου
ναυαγούς κι απαρνημένους.