Ξύπνησα κι έχω πάνω μου
τα χέρια σου που τρέμαν
όταν μ’ αγκάλιαζες κρυφά
κι έλεγες θα `ναι ψέμα

Μονάχος όταν περπατάς
να μην κοιτάζεις πίσω
κι αν μια φορά μ’ ονειρευτείς
για μια φορά ό,τι πεις θα σου χαρίσω

Άμα δεν ήταν τρομαγμένα τα χάδια
πες μου πώς
θα `χες δίψα για ζωή

Βάρκα να γίνω δεν μπορώ
να `χεις να ταξιδεύεις
ούτε νεράιδα αέρινη
βουβός να τη λατρεύεις

Όταν σου λέω δεν μπορώ
ν’ ακούς το σ’ αγαπάω
που κρύβεται στο στήθος μου
για σένα όταν διψάω

Με τις πληγές σου τις παλιές
και τα δειλά μου μάτια
Έλα να φτιάξουμε μαζί
στον κόσμο μονοπάτια