Οδηγώ μονάχος μέσα στη βροχή
Να σκεφτώ θέλω επάνω στο τιμόνι
Γιατί δε ζούμε πια καμία Κυριακή;
Γιατί μαζί όταν βρεθούμε είμαστε μόνοι;

Ντελαπάρω στου μυαλού μου τα στενά
και τα φώτα του κινδύνου μ’ ενοχλούνε
Γιατί τα όνειρα να μοιάζουν μακρινά;
Γιατί οι όρκοι της καρδιάς δε με ακούνε;

Με πονάνε τα χρόνια που χάσαμε
Με πονάνε αυτά που θα ζήσω
Δίχως λόγο για κοίτα πού φτάσαμε
κι ένα πόλεμο πρέπει ν’ αρχίσω
μ’ εσένα που αγαπώ
Δεν ξέρω τι να πω...

Τώρα νοιάζομαι για σένα πιο πολύ
Τώρα σ’ έχασα κι εγώ τα έχω χάσει
Γιατί δε ζούμε πια καμία Κυριακή;
Γιατί ο έρωτας εμάς να μας ξεχάσει;

Με πονάνε τα χρόνια που χάσαμε
Με πονάνε αυτά που θα ζήσω
Δίχως λόγο για κοίτα πού φτάσαμε
κι ένα πόλεμο πρέπει ν’ αρχίσω
μ’ εσένα που αγαπώ
Δεν ξέρω τι να πω... ×2