Τα χρόνια μου ήταν λύκοι που πεινούσανε
Το αίμα της αγάπης λαχταρούσαν
Αγρίμια στο κορμί μου κυνηγούσανε
Στις φλέβες των ονείρων ξενυχτούσαν

Τα χρόνια μου ήταν λύκοι που κρυώνανε
Το χιόνι των ανθρώπων δεν αντέξαν
Μια νύχτα που οι καημοί δεν ξημερώσανε
Μ’αρπάξαν και στους άδειους δρόμους τρέξαν

Πήρα καινούριο μονοπάτι
Είχα θυμό είχα γινάτι
Άφησα πίσω μου ένα αστέρι
Μια προσευχή κι ένα μαχαίρι

Τα χρόνια μου τον κόσμο ταξιδεύουνε
Κι αν θέλει η καρδιά να τα γιορτάσει
Τους λύκους της θυμάται που ημερεύουνε
Στου πατρικού σπιτιού το εικονοστάσι