Ήταν Δευτέρα ήταν Τετάρτη ήταν Κυριακή
Ήτανε φέτος, ήτανε πέρσι, ήτανε γιορτή
Άνοιξη ήταν ή καλοκαίρι που ήμασταν μαζί
Ή μήπως ήταν σε μια άλλη μου ζωή

Καλύτερα να πέθαινα
Παρά να σ’αρνηθώ
Καλύτερα να πέθαινα
Απ’ τον καημό μου να’σβηνα
Που τόσο σ’αγαπώ

Πέρασαν μέρες σαν το μαχαίρι, μέρες κοφτερές
Φύγαν οι φίλοι, σβήσαν τα φώτα λείψαν οι χαρές
Ήρθε ένα αστέρι, μαύρο αστέρι μες στον ουρανό
Νύχτα να φέρει, να μη βλέπω και πονώ

Όταν σκοτείνιαζε και μίκραινε το σπίτι
Ερχόσουν ήσυχα και κλείδωνες τις πόρτες
Είμαστε – μού’λεγες – κι εμείς σαν τους στρατιώτες
Φυλάμε της αγάπη τη σκοπιά θυμήσου
Ήρθε η σειρά μου τώρα, έλα εσύ κοιμήσου