Πρόσωπα βυζαντινά
λόγια συναξάρια,
του χορού τα βήματα
στου θεού τα χνάρια

κι’ ένας έρωτας φονιάς
στο γκρεμό με φέρνει,
ό, τι αγαπήσαμε
η ζωή το παίρνει.

Και οι δυο Αρχάγγελοι
βγάλαν τα φτερά τους,
χόρεψαν ζεϊμπέκικο
την κρυφή χαρά τους.
Τιμωρία βάλαμε
μόνους στη γωνία,
τον κακό τον θάνατο
και την κοινωνία.

Δυο φαντάροι πήρανε
άδεια απ’ τη σημαία,
τα τραπέζια σμίξανε
γίναμε παρέα .

Βάλανε τα δίκοχα
Μέσ’ τις επωμίδες,
μέρες μεσ’ τα μάτια τους
οι Αλκυονίδες.