Τα αγριολούλουδα κοιτάζω του βουνού,
μου μιλούν μου λεν πως είσαι αλλουνού.
Τα’ αγριολούλουδα κοιτώ κι αναστενάζω,
Της ζωής μου τα συντρίμμια λογαριάζω.

Στα βουνά που ζουν τ’ αηδόνια
στα βουνά που πέφτουν χιόνια,
στα βουνά και γώ θα ζήσω
ώσπου να σε λησμονήσω.

Τα αγριολούλουδα με βλέπουν κι απορούν,
της ζωής μου το μυστήριο να βρουν.
Πως με γκρέμισες τρελή στις παραισθήσεις,
μα το ξέρω πως μια μέρα θα γυρίσεις.

Τα αγριολούλουδα δακρύζουν και μου λεν,
στη ζωή κι αν σε κατάντησαν μηδέν.
Όσα πλούτη κι αν θα βρεις κι αν θ’ αποκτήσεις,
είναι μάταια αγάπη αν δε γνωρίσεις