Πώς να παρηγορηθώ;
δεν είσαι πια εδώ και πάω να τρελαθώ
αχ, οι νύχτες μου γεννάν
εικόνες που πονάν,
σε ψάχνουν και ρωτάν:

Ποιο κρεβάτι σ’ αγκαλιάζει
και ποιο χάδι στο βράδυ σου βάζει φωτιά;
ποιο κρεβάτι, ποιο σεντόνι
και ποιο στόμα στο σώμα σου απλώνει φιλιά;

Και μόνο η σκέψη με βασανίζει
πως άλλο χέρι το κορμάκι σου αγγίζει
κι εγώ που ήμουν ο έρωτάς σου
δεν υπάρχω στην καρδιά σου!

Πού τη δύναμη να βρω
να μη σε νοσταλγώ, να μη σ’ αποζητώ;
αχ, η ζήλεια με κεντά,
αυτή κι η μοναξιά μου ανάβουν φυτιλιά!