Πάλι σε σκέφτηκα κι απόψε πάλι
κι είν’ η ψυχούλα μου σε μαύρο χάλι
και πιάνω μες την εθνική μέχρι διακόσια
γιατί’ σαι μέσα μου εσύ σωστή αρρώστια...

Σαν αμάξι δίχως φρένα
φεύγω μακριά από σένα,
τρέχω σ’ έν’ αγώνα δρόμου
κόντρα με τον εαυτό μου,

Σαν αμάξι δίχως φρένα
και με μάτια δακρυσμένα
τις ταχύτητες θα σπάσω
μέχρι να σε ξεπεράσω...

Πάλι σε ένιωσα κοντά μου, πάλι,
μέσα μου άναψες φωτιά μεγάλη,
μπρος το τιμόνι προσπαθώ να σου ξεφύγω
και να σε βγάλω απ’ το μυαλό έστω για λίγο...