Είχα πιστέψει το πουλημένο σου φιλί,
που όμως τ’ αγάπησα πολύ
μέχρι που είδα πως κι αλλού το’ χες ξοδέψει,

τώρα στη τρέλλα μου γυρεύω να ξεσπάσω
και με διακόσια τρέχω να σε ξεπεράσω,
να σε ξεχάσω…

Σαν τον αλήτη, σαν τον αλήτη
μοιάζ’ η δική μου η ψυχή τώρα που χάθηκες κι εσύ,
μόνο χαράματα γυρίζει πια στο σπίτι,
σαν τον αλήτη, σαν τον αλήτη
στα ξενυχτάδικα γυρνώ γιατί εσένα νοσταλγώ
αλλά τουλάχιστον δεν έχω ιδιοκτήτη,
σαν τον αλήτη…

Στη λεωφόρο βγαίνω και πιάνω τελική,
από Δευτέρα ως Κυριακή
σε μια καρδιά αλκολική πληρώνω φόρο

κι αν καταλήξω το πρωί σε κάποιο τμήμα,
θα πω πως είμαι της αγάπης σου το θύμα
κι αυτό ειν’ το κρίμα…