Τα μάτια που δακρύζουνε
Γίνονται λέει δένδρα
Βγάζουνε φύλλα και κλαδιά
Και ρίζα μες στην πέτρα

Και κάτι βράδια που φυσά
Για τους ανέμους λένε
Ότι είν’ αγάπες μακρινές
Και σαν τα δένδρα κλαίνε

Μικρό πουλί θαλασσινό
Ξένο πουλί γαλάζιο
Ξενάκι είμαι και πονώ
Πονώ κι αναστενάζω

Τα μάτια που δακρύζουνε
Είναι στον κάμπο στάχυα
Ήταν νησιά στο πέλαγο
Κι έχουνε γίνει βράχια

Και οι παλιοί οι ναυτικοί
Που τα ταξίδια καίνε
Λένε πως τα μεσάνυχτα
Ότι τα βράχια κλαίνε