Στα χέρια μένει το σφυρί
Και δε χτυπά στ’αμόνι
Σε πήρανε ώρα πρωί
Κι η μέρα δε στεριώνει

Σε πήραν χέρια και σπαθιά
Κι εσύ γελάς του ανέμου
Κρατάς του χάρου συντροφιά
Το χέρι του ακριβέ μου

Παιδί η ανάσα σου βαριά
Να κάψει το φεγγάρι
Στον τοίχο εστήσαν μια καρδιά
Γράφει το αίμα αχνάρι

Στον τοίχο η ώρα σταματά
Κοντά’ναι το σημάδι
Κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά
Να δεις που πέφτει βράδυ

Κρατάς στα χέρια το υνί
Καρφί βαθύ στο χώμα
Η βάρκα μας ξυλάρμενη
Και περιμένει ακόμα