Γιατί η αγάπη είναι κερί κι ο έρωτας καντήλι
και παίρνει φλόγα απ’ την καρδιά και λάδι απ’ τα χείλη

Αν συναντήσεις ποταμό μπρος στις πηγές να ρέει
Τ’ αλάτι του ωκεανού να βρέχει τα βουνά
Στο κύμα του να λούζονται σαν βότσαλα οι πέτρες
Τα χείλη μου το σ’ αγαπώ να μη σου πουν ξανά

Γιατί η αγάπη είναι κερί κι ο έρωτας καντήλι
και παίρνει φλόγα απ’ την καρδιά και λάδι απ’ τα χείλη

Κι αν στης καρδιάς σου την αυλή ανθίσει ένα λουλούδι
Της μοναξιάς και του χιονιού να σπάσει το λευκό
Θα `ναι ο χτύπος της καρδιάς που έγινε τραγούδι
Κάτω απ’ το παραθύρι σου για να στο τραγουδώ

Γιατί η αγάπη είναι κερί κι ο έρωτας καντήλι
και παίρνει φλόγα απ’ την καρδιά και λάδι απ’ τα χείλη