Κάτω στα στενορύμια
Στα καλντερίμια
Που ζει η φτώχεια
Εκεί μου πρωτομίλησες
Με πρωτοφίλησες
Τώρα σαν τον αγέρα
Κινάς για πέρα
Κι ούτε αν πεθαίνω νοιάζεσαι
Να φύγεις βιάζεσαι

Ώρα λοιπόν καλή σου
Και τράβα τον δρόμο σου
Ώρα λοιπόν καλή σου
Αφού δε με θες

Κρίμα που δε θυμάσαι
Τόσα που ζήσαμε
Κρίμα που δε θυμάσαι
Τι ήσουνα χτες

Οι μεγαλοκυράδες
Στους μαχαλάδες
Που ζει η φτώχεια
Ήρθανε και σε πιάσανε
Σε ξελογιάσανε

Τώρα είσαι ένας άλλος
Μικρομεγάλος
Τους φίλους απαρνήθηκες
Στο ψέμα ντύθηκες