Με νανουρίζει τούτη η πόλη
Με τις βαριές τις μυρωδιές
Βλέπω τον Νείλο να κυλάει
Ανάμεσα στις καλαμιές

Κυλάει ήσυχα μπροστά μου
Τον λένε δώρο του Θεού
Όπως το αίμα στο κορμί μου
Όπως τα φώτα του ουρανού

Αχ τα μυστικά σημάδια
Αχ τα μυστικά
Αχ τα μυστικά σημάδια
Που γεμίζουν την ψυχή
Την άδεια

Ένα γεράκι που πετάει
Έρχεται απ’ άλλες εποχές
Και στα φτερά του κουβαλάει
Την εικόνα σου όταν κλαις

Την εικόνα σου που καίει
Την καρδιά μου και τον νου
Σαν την άμμου της ερήμου
Σαν το άνθος του λωτού