Όταν πέφτει γύρω η νύχτα
Και τα πάντα μαύρα βάφει
Σαν τα ζόμπι μες στη νύχτα
Ξεμυτίζει το σινάφι

Καλά παιδάκια προκομμένα
Και του κατηχητικού
Αν σου τύχουν – άκου κι εμένα
Κόβε λάσπη καλού κακού

Στολισμένοι στο μετάξι
Άγιοι στο εικόνισμά τους
Μα απ’ αυτούς, οι πιο εντάξει
Έχουν σφάξει τη μαμά τους

Κι όλοι έχουν δυο πτυχία
Της σχολής πεζοδρομίων
Αν αλλάξεις χειραψία
Είσαι ένα χέρι μείον

Η πόλη σε κοιτάει κατάματα
Λες σ’αγαπώ και ξεχνιέσαι
Στην πόλης τη χρονοτριβή
Να βρεις να παραπονιέσαι
Για ό,τι τρελό σου συμβεί
Η πόλη όταν αγαπιέσαι
Δεν είναι πια ένα κλουβί