Μόλις και πρόλαβες να δεις
Στη βιαστική στροφή
Το πλίθινο υπόλειμμα
Απ’ τη σφενδόνη του ιπποδρόμου
Αγιάτρευτες λαβωματιές τα τείχη
Και γυμνοπόδαρα παίζοντας με ξεφωνητά
Έξω από παραπήγματα

Εξοργισμένες μέρες του Νοέμβρη
Με σωριασμένα πλατανόφυλλα
Κι ένα τρικυμισμένο Βόσπορο
Σαν τη διπλή ψυχή μας
Αυτή η τύχη του άλλου αιώνα
Και το σκυφτό κορμί του ανθρώπου
Ενώ περνάει συλλογισμένος
άκου την πόλη αυτή την ώρα που μιλά

Η πλαγιαστή βροχή
Μια σαύρα αναποφάσιστη
Σε ποιον αιώνα να τρυπώσει
Γυρνά ο καιρός γυρνά την νύχτα
Η νύχτα στο βαθύ μας ύπνο θα χιονίσει αγάλματα

Και τελικά η καταδίκη του εαυτού μας
Μέσα στο τραίνο που περίμενε
Ένας απελπισμένος άνθρωπος μορφάζει
Σηκώνει τον γιακά του, μορφάζει
Κρύβει τα χέρια του στις τσέπες
Δεν κατορθώνει να εξαφανιστεί