Και τώρα
Φίλοι μου αγαπημένοι
Νομίζω πως έφτασε η στιγμή
Εγώ – ο Μίκυ το ποντίκι
Να σας τραγουδήσω με κέφι και ορμή
Ένα τραγούδι
Για το μυστικό που μ’έκανε
Σ’όλη τη γη γνωστό

Μαζί Μίκυ εν δύο τρία και…

Δεν λογαριάζω τίποτα
ούτε κρύο ούτε ζέστη
ούτε ήλιο ούτε βροχή
Έχω κορμί από πλαστικό
Και σαν με κόψεις δεν πονώ
Τρέχω εργάζομαι πηδώ
Ποτέ ποτέ δε σταματώ
Μέρα νύχτα προσπαθώ
Και το κέρδος κυνηγώ
Χωρίς ποτέ να χάσω
Το αιώνιο χαμόγελό μου
Και να απελπιστώ

Τρέχω εργάζομαι πηδώ
Έχω κορμί από πλαστικό
Και στα μάτια μου φοράω
Μυστικά και παραμύθια
Για των ανθρώπων το καλό
Αθλούμαι χαίρομαι βοηθώ
Κάθε αδύνατο φτωχό
Είμαι ζωάκι τρυφερό
Παίζω μπάλα και Προ.πο
Είμαι αθώο ζωντανό
Αισιόδοξο μωρό
Κι όλα τα ρεκόρ
Τά’χω σπάσει από καιρό

Πού και πού τα βράδια όταν
Κάπως κουραστώ
Μες στα μπαρ συχνάζω
Με χίλια δυο ποτά μεθώ
Και το πρωί ξανανοιωμένος
Τα ίδια πάλι αρχινώ
Είμαι ποντίκι σύγχρονο
Αθάνατο δυναμικό
Πολύχρωμο και πλαστικό
Κι όταν στο μέλλον θα μιλούν
Για τον αιώνα μας αυτό
Σίγουρα θα εννοούν
Του Μίκυ τον καιρό

Κι ακούστε τώρα το συμπέρασμα αυτό
Που εγώ ο Μίκυ το ποντίκι προσπαθώ
Τόσα χρόνια να σας πω
Αν θέλετε να επιτύχετε μες στη ζωή
Τσίχλες να γίνετε όλοι σας στο πι και φι
Κι αν σας τραβούνε από δω
Κι αν σας τραβούνε από εκεί
Κάν’τε κάν’τε υπομονή
Μην χάνετε το κέφι σας
Συνεχίστε με ορμή
Θα’ρθει κάποτε η στιγμή
Η αξία και η υπομονή σας
Από όλους να αναγνωριστεί