Και την πόρτα τραβάς κι ούτε ξέρω πού πας
μα κάπου μέσα μου το βλέπω καθαρά
πως δεν είναι αργά για να βρούμε φτερά και να πετάξουμε
ν’ αλλάξουμε τροχιά ...

γράφω τις σκέψεις μου, την καρδιά κάνω φάκελο
και σε ψάχνω στο άγνωστο μ’ έναν έρωτα άγγελο μα ...

Βρέχει, αγάπη μου, όλο βρέχει, αγάπη μου
κι η ανάσα μου πιάνεται κι όλο τρέχει το δάκρυ μου,
βρέχει, αγάπη μου, σ’ έναν δρόμο αδιάβατο
και φυλάω στο σακάκι μου ένα γράμμα αδιάβαστο ...

Προσπαθώ να σε βρω μια στιγμή να σε δω
και νιώθω σύννεφο σε ξένο ουρανό
και παντού η βροχή να με πολιορκεί
να στάζει μέσα μου σαν κλάμα κι απειλή ...

πέφτει στα μάτια μου μα για σένα αμύνομαι
και μουσκεύει τους χάρτες μου όμως δεν παραδίνομαι!