Μες το σκοτάδι εγώ κι εσύ
στην πιο ακατάλληλη σκηνή
μονάχα οι δυο μας,
ανάσες βαριές, ιδρωμένες ματιές,
τι ευτυχία να μ’ αγαπάς
και μέσα στα χέρια σου για μια ζωή να με κρατάς!

Κάθε φορά που είμαστ’ αγκαλιά,
η καρδιά μου απ’ το φιλί χτυπάει, φως μου, σαν τρελή,
κάθε φορά που ερχόμαστε κοντά
καμία μοναξιά ανάμεσα μας δε χωρά!

Ο έρωτάς μας το σκηνικό
και το θέμα άκρως τολμηρό,
ένας οι δύο,
κινήσεις αργές, δυνατές επαφές!
τι ευτυχία να μ’ αγαπάς
και μέσα στα χέρια σου για μια ζωή να με κρατάς!