Στη Κρήτη του παλιού καιρού που δεν ξαναγιαγέρνει
μια κόρη ζούσε όμορφη καλή και παινεμένη.

Μια κόρη βεργολυγερή που `χε περίσσια κάλλη
και δεν υπήρχε σαν κι αυτή σ’ όλο το κόσμο άλλη.

Στην βρύση πήγε η κοπελιά περίπατο να κάνει
κι ένας ψηλός ντελικανής με τ’ άλογο του εφάνη

Την είδε κι αναστέναξε από την ομορφιά τζη
και το άλογο ενημάτισε για να βρεθεί κοντά τζη

Σιμώνει την ε χαιρετά πιτήδεια ξεπεζεύγει
κι ένα φιλί ερωτικό τση κοπελιάς γυρεύγει.

Δως’ μου φιλί ερωτικό τσ’ αγάπης να μερέψω
που ν’ ο σεβντάς σου δυνατός και πως θα τον αντέξω

Δώσε μου κόρη το φιλί η αγάπη μας ν `αρχίξει
και το κουβάρι του σεβντά γλυκά να ξετυλίξει

Δε σου το δίνω το φιλί και το `χω σε ντροπή μου
γιατί `ναι πράμα ακριβό στο κόσμο η τιμή μου

Κι αν μ’ αγαπάς αληθινά και θες να μ’ αποκτήσεις
στον κύρη και στα αδέρφια μου να πας να με ζητήσεις

Στη Κρήτη του παλιού καιρού που δε γιαγέρνει οπίσω
να `τανε Θε μου μπορετό για μια στιγμή να ζήσω