Φεύγουν τα τρένα της αγάπης
κυλούν στις ράγες οι καημοί,
σκορπίσανε τα όνειρά μου
σε δύση και ανατολή.

Της περηφάνιας μας τ’ αηδόνια
τα τύλιξε βαθιά σιωπή,
Όσοι αγαπάνε στη ζωή τους
πίνουν της πίκρας το κρασί.

Φεύγουν τα τραίνα μεσ’ το χιόνι
που’ χει σκεπάσει τις καρδιές,
Αγριολούλουδο η ζωή μας
αντέχει στις κακοκαιριές.