Τι κι αν δεν έκανα στρατό
Ταριραριραρό
Μ’ένα παρόν αφεντικό
Στην επωμίδα

Τι κι αν δεν έκανα σκοπιά
Ταριραρίραριραρα
Ταριραρίραριραρό

Αν λέγαμε τα πράγματα
Με τ’όνομά τους
Θα γέμιζε φαντάσματα
Το νόημά τους
Αν λέγαμε τα πράγματα
Με τη σειρά
Θα βγαίναμε χαράματα
Στη διαφορά

Τι κι αν δεν έκανα σκοπιά
Δεν έχω ανάγκη τώρα πια
Να περιμένω τον εχθρό

Λυσιστράτη
Λυσιστράτη
Η ιδία

Η ιδία η κωμωδία
Του Αριστοφάνη η κόρη
Θα ξυπνήσω με το ζόρι
Των γυναικών τις συνειδήσεις
Κι ας με κόψουν στις ειδήσεις

Η ιδία η κωμωδία
Που συνέβη στην Αθήνα
Τα παλιά τα χρόνια εκείνα
Πήρε απόψε κι ανεβαίνει
Τα καινούρια τα σκαλιά

Ε, βέβαια
Αν τις είχανε καλέσει σε καμιά δεξίωση
Σε καμιά επίδειξη τάπερ
Σε κανά Θανάση
Ή σε καμιά γιορτή του Βάκχου
Για να λέμε και τ’αρχαία αρχαία
Θα’ταν όλες παρούσες
Και η γλώσσα με το χέρι
Έτσι θα πήγαναν
Δεν βλέπετε, αλλά έτσι θα πήγαιναν
Τι τράβηξα
Πότε να’ρθούν
Πότε να φτάσουν
Πότε να βάλουν τα ρούχα
Πότε να βάλουν το βρακί
Πότε θα το βγάλουν
Μας πήρε η νύχτα κι η αυγή
Μετά οι απορίες
«δηλαδή – τι θα κάνουμε;
Ποιος θα… αυτό
Και τι θα … αυτό…»
Θα κάνουμε αποχή
Να τελειώσει ο πόλεμος
Να δούμε χαρά στα σκέλια μας
Ό,τι μού’ρθε στο κεφάλι, το’πα

Απαγορεύονται αυστηρά
Πρώτον:
Το κύπτειν
Το πίπτειν
Το λείχειν πεών
Των πεών των πεών
Και κρεάτων
αι οπαί
Γενική – των…;
Οπών.
Λοιπόν
το πτύειν τους κόρφους
το λύειν τους όρκους
στην πρώτη τυχούσα μπανάνα
ορκίζομαι
Α πα πα…
Είπα ορκίζομαι…
Ορκίζομαι η πουτάνα

Δεύτερον
Παρομοίως κυρίες μου
Δεν επιτρέπεται
…Θα σκοτωθώ…
Το γυρίζειν σφυρίζειν
και κάνεις τρελά
με τα πόδια ψηλά
Πάπαλα…
Αλλά, το προχείρως βολεύεσθαι
και εν ανάγκη χαϊδεύεσθαι
στη διάρκεια αυτού του πολέμου

Άντε κόρες και μάνες
Στον χορό μια και μπήκαμε
Ορκιστήκαμε οι πουτάνες
Ναι !