Έπαιζες με τα νεύρα μου και την υπομονή μου,
δε σου `φταιγα και πλήρωνα και γέλαγες μαζί μου,
με βρήκαν τόσα πλάϊ σου μα τώρα που `χω φύγει,
αυτή η θηλιά που μου `βαλες εσένα τώρα πνίγει.

Καθαρός ουρανός δε φοβάται,
αστραπές, κεραυνούς, καταιγίδες,
όπως στρώνει, καθένας, κοιμάται,
κι απορώ πως εσύ δεν το είδες.

Τα πάντα τα θυσίασα για να `σαι ευτυχισμένη,
κατάφερες να γίνουμε πιο ξένοι κι από ξένοι,
με βρήκαν τόσα πλάι σου μα πρόλαβα να φύγω,
σε πλήρωσα όπως έπρεπε κι αυτό δε σου το κρύβω.

Καθαρός ουρανός δε φοβάται,
αστραπές, κεραυνούς, καταιγίδες,
όπως στρώνει, καθένας, κοιμάται,
κι απορώ πως εσύ δεν το είδες.