Το πίστευε λε δεν το πιστεύω ωχ μάνα μου
μωρε δεν το πιστε ναι πιστεύω γιε μου
να `ναι δική σου μωρέ η μάνα μ’ η χαρά

Να `ναι δική μου μωρέ μάνα καλή χαρά
να `ναι δικό λε δικός μου ο γάμος
κι αν δε λαλή κι αν δεν λαλήσουν τα βιολιά;

Κι αν δεν λαλή κι αν δεν λαλήσουν τα βιολιά;
κι αν δεν βαρούν βαρούν νταούλια;
σαράντα μούλες μωρέ μάνα κουβαλούν

Σαράντα μούλες μωρέ βαλάν κουβαλούν
τ’ αλεύρι για μωρέ για το γάμο
κι ενάς μικρός κι ενάς μικρός μύλος μικρός

Κι ενάς μικρό κι ενάς μικρός μικρός μύλος
ν’ αλέθει το μωρέ το πιπέρι
να πεπιρίσουν τα φαγιά