Μες στο γυμνό δωμάτιο
η απουσία σου με κάνει και τρομάζω,
τι περίεργη αίσθηση στ’ αυτιά μου
από τον ήχο της σιωπής,
μες στο γυμνό δωμάτιο
σαν έμβρυο σε μήτρα πόσο μοιάζω,
καθώς κουλουριασμένος στη γωνιά
σαν από θαύμα, να φανείς, περιμένω,
περιμένω.

Ένα γυμνό δωμάτιο το σώμα μου,
που τ’ άφησες και μέσα του το φως είναι σβησμένο,
χωρίς καρδιά, χωρίς μυαλό, χωρίς ψυχή,
το τέλος περιμένω, περιμένω, περιμένω, περιμένω.

Μες στο γυμνό δωμάτιο
στους τοίχους η απορία ζωγραφισμένη,
κι η ίδια, πάντα, ερώτηση
που ψάχνει κάποια απάντηση να βρει,
μες στο γυμνό δωμάτιο
η θλίψη πια μονάχα τώρα μένει,
κι εγώ κουλουριασμένος στη γωνιά
που ακόμα κάτι να συμβεί,
περιμένω, περιμένω, περιμένω, περιμένω.

Ένα γυμνό δωμάτιο το σώμα μου,
που τ’ άφησες και μέσα του το φως είναι σβησμένο,
χωρίς καρδιά, χωρίς μυαλό, χωρίς ψυχή,
το τέλος περιμένω, περιμένω, περιμένω, περιμένω.