Ο που έχει άγγελο αλαφρό
είναι αλλοπαρμένος,
στις χαραμάδες θα γλιστρά
τις νύχτες με αστροφεγγιά
σαν ίσκιος μεθυσμένος.

Ο που έχει άγγελο βαρύ
τον κουβαλά στην πλάτη,
πίνει το χώμα για νερό,
δεν έχει ρούχο καθαρό
κι όλο του λείπει κάτι.

Κι ο που έχει άγγελο σωστό
η μοίρα του γελάει,
όταν κουράζετ’ η καρδιά,
κάτι τραγούδια μυστικά
ξέρει να τραγουδάει.