Μου ζητάς να ’μαι εδώ
να συμμετέχω στα κοινά να μην αδιαφορώ
Κι αν περπατώ μες στους άδειους δρόμους
στα καμένα τα δάση, στη γη τη νεκρή, στη φωτιά

Δεν μπορώ μ’ έχει πνίξει το δάκρυ
δώσ’ μου αέρα κι αγάπη να σωθώ
Κι άσε με στη μηχανή μου
στα ποτά, στη μουσική μου να ξεχνώ
Στης καρδιάς σου τους χτύπους, την ελπίδα μονάχα θα βρω

Φτιάχνεις είδωλα γυμνά στα περιοδικά
να ξυπνάς το ένστικτό μου, να κοιμίζεις το μυαλό μου που ρωτά
Και μου λες πως θα πιάσω την καλή
με χαμόγελα, όμορφες λέξεις και ψέμα πολύ

Δεν μπορώ μ’ έχει πνίξει το δάκρυ
δώσ’ μου αέρα κι αγάπη να σωθώ
Κι άσε με στη μηχανή μου
στα ποτά, στη μουσική μου να ξεχνώ
Στης καρδιάς σου τους χτύπους, την ελπίδα μονάχα θα βρω