Ένας αγέρας φύσηξε και σκόρπισε τη σκόνη
και βγήκε ο ήλιος γελαστός
στου κόσμου το μπαλκόνι

Κι έσβησε το σκοτάδι και η καρδιά πετράδι
στο δαχτυλίδι της ζωής
κι έσβησε το σκοτάδι

Έπιασε μια χρυσή βροχή και δρόσισε το χώμα
και νοσταλγία μύρισα
απ’ το δικό σου σώμα

Και δάκρυσαν τα μάτια γιατί έγινε κομμάτια
η πορσελάνη της καρδιάς
και δάκρυσαν τα μάτια

Μια αστραπή με τύλιξε σαν φλογισμένο φίδι
κι έκαψε όλα τα λάθη μου
σαν χάρτινο παιχνίδι

Κι ο δρόμος πάλι δείχνει τα γνώριμα τα ίχνη
για μια καινούργια κορυφή
κι ο δρόμος πάλι δείχνει