Σαν φεγγάρι που τις νύχτες αλητεύει,
η καρδιά μου στο σκοτάδι ταξιδεύει,
κάτι ψάχνει για να βρει

Το ποτήρι μες στα χείλη μου ραγίζει,
ένα σώμα που πονάει τραυματίζει
και ν’ αλλάξει δεν μπορεί

Μου μιλάς μα νιώθω μόνος,
σαν δραπέτης φεύγει ο χρόνος
και τον ψάχνεις στην στροφή

Μου μιλάς μα νιώθω μόνος,
φίλος μένει μόνο ο πόνος
δεν υπάρχει επαφή

Σε κοιτάζω μες στα μάτια δε με βλέπεις,
τη ζωή μου στο λεπτό την ανατρέπεις
και δεν έχεις τι να πεις

Κι όλο ψάχνω μες στο χάος που με ζωνει
Βλέπω πλήθος κι όμως είναι όλοι μόνοι
Μένει ο ήχος της σιωπής...