Μη ρωτάς πως περνάω, κουράζομαι,
ηρεμία στο λέω χρειάζομαι

Μη ρωτάς ποια τις νύχτες φαντάζομαι,
να το ξέρεις για σένα δε νοιάζομαι,
μακριά σου εγώ θέλω τώρα να ζω και βιάζομαι

Τα ξενύχτια κομμένα,
δε με νοιάζει για σένα,
δεν μπορώ ν’ αγαπάω εγώ

Τα ξενύχτια κομμένα,
όλα πήγαν χαμένα,
και για μένα θέλω να ζω

Μη ρωτάς για ποια λάθη ευθύνομαι,
στις δικές μου τις σκέψεις αφήνομαι

Μη ρωτάς τόσες νύχτες που κλείνομαι,
που πηγαίνω, τι κάνω, τι γίνομαι,
δεν αντέχω ξανά στα δικά σου φιλιά να δίνομαι