Λάθος ξεκίνημα, που λες, λάθος και η πορεία,
στην άμμο έχτιζες εσύ κι εγώ με κιμωλία
θα σ’ αγαπώ μου έγραφα στα τζάμια τα σπασμένα
είμαστε τώρα και οι δυο μι’ ανάσα πριν το τέρμα.

Μ’ άδεια μπουκάλια με κερνάς και μεθυσμένη λιώμα
κι εγώ σπασμένος κουμπαράς χωρίς ψυχή και σώμα,
αποτοξίνωση,
μ’ άδεια μπουκάλια με κερνάς και πίνεις στην υγειά μας,
την τελευταία μαχαιριά ρίχνεις στα όνειρά μας,
αποκαθήλωση.

Λάθος ξεκίνημα, που λες, λάθος προϋποθέσεις,
δυο δρόμοι αντίθετοι μαζί, μι’ αρρωστημένη σχέση
και φτάσαν’ οι διαφορές στα όρια του αστείου,
να μοιάζουν καθημερινές εκρήξεις ηφαιστείου.

Μ’ άδεια μπουκάλια με κερνάς και μεθυσμένη λιώμα
κι εγώ σπασμένος κουμπαράς χωρίς ψυχή και σώμα,
αποτοξίνωση,
μ’ άδεια μπουκάλια με κερνάς και πίνεις στην υγειά μας,
την τελευταία μαχαιριά ρίχνεις στα όνειρά μας,
αποκαθήλωση.

Μ’ άδεια μπουκάλια με κερνάς και πίνεις στην υγειά μας,
την τελευταία μαχαιριά ρίχνεις στα όνειρά μας,
αποκαθήλωση.