Βράδια μονότονα
τη μοναξιά μου με σήριαλ τη σκότωνα
και προσπερνούσανε
οι αναμνήσεις που αδιέξοδο ζητούσανε

Απροστάτευτα βράδια
κρύα και αρρωστημένα
τα παλιά όνειρά μου
στη γωνιά ξεχασμένα

Βράδια απρόσωπα
κακοπαιγμένα δίχως ήρωες και πρόσωπα
σαν τα θεάματα
που δε διακρίνεις ούτε τίτλους, ούτε γράμματα