Ήταν η Λόλα, κι ήταν αρτίστα
φορούσε ρούχα λαμπερά και πολύχρωμα φτερά
χόρευε μάμπο, γεμάτη μπρίο
είχε καρδιά ρομαντική και μια αγάπη μυστική
αυτή μια πρώτη σταρ, κι αυτός παιδί του μπαρ
αγαπήθηκαν όλο πάθος, τόσο δυνατά

Μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
ο Τόνυ κι η αμερικάνα
μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
έρωτας, κέφι, ρυθμός, μουσική
κάτω απ’ τα φώτα
μέσα στην Κόπα, Κόπα Καμπάνα

Και κάποια νύχτα, ήρθε ο άλλος
είχε τουπέ κατακτητή κι όψη τυχοδιωκτική
βλέπει τη Λόλα και της σφυρίζει
κι όπως εκείνη τον κοιτά της γελά προκλητικά
ο Τόνυ δεν μπορεί ν’ αντέξει τη σκηνή
κι η λεπίδα στο χέρι του άλλου, λάμπει πριν τη δει

Μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
η Λόλα η αμερικάνα
μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
χάνει για πάντα τον μοναδικό τον έρωτά της
μέσα στην Κόπα, Κόπα Καμπάνα

Τη λένε Λόλα, πριν σβήσουν όλα
ήταν ωραία λαμπερή, μια βεντέτα στη σκηνή
ήταν ωραία λαμπερή, μια βεντέτα στη σκηνή
με σαλεμένο λογικό, σ’ ένα show φανταστικό
κοστούμια λαμπερά, πολύχρωμα φτερά
μοιάζουν τώρα που ’ χουν ξεφτίσει, τόσο θλιβερά

Μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
τη Λόλα την αμερικάνα
μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
ποιoς τη θυμάται ακόμα τη Λόλα
μες την Κόπα
ίσως κανείς