Τα κορμιά μας γίναν ξένα
κι είναι καταδικασμένα
να μην αγκαλιάζονται.
Πόσα λόγια από μένα
άκουσες απελπισμένα
κι όλα κομματιάζονται

Και τα χαλάσαμε και τα χαλάσαμε
ότι μας έδενε εμείς το χάσαμε
και τα χαλάσαμε κοίτα πού φτάσαμε
ό, τι μας κράταγε εμείς το σπάσαμε

Κάθε μέρα κάθε ώρα κάθε μου στιγμή
κρατάω για συντροφιά το πρόσωπό σου
κάθε νύχτα που περνάει ως το πρωινό
το σώμα μου ζητάει το δικό σου

Τα κορμιά μας ήταν ένα
κι είναι τώρα δανεισμένα
σε στιγμές που χάνονται
Πόσα πήρες από μένα
και τα έχεις αφημένα
και καταδικάζονται