Τον βρήκε η σφαίρα κι ήταν κοντά η Άνοιξη
σαν σύννεφο αχνό πάνω απ’ τα βουνά
κομμάτιασε το γέλιο πάνω στα χείλη του
το πήρε και το πάει στη λησμονιά

Αγόρι που η μάνα του το χάιδευε
και σκέπαζε τις νύχτες με φιλιά
δεν πρόλαβες να δεις πώς γελά η Άνοιξη
κοιμάσαι με μια σφαίρα στην καρδιά

Κομμάτιασε το γέλιο πάνω στα χείλη του
το πήρε και το πάει στη λησμονιά