Τη μια σηκώσαν τη φωνή, την άλλη τα τουφέκια
κι αυτός εικοσάχρονο παιδί τυλίστηκε φυσέκια

Και κίνησε στον πόλεμε και που κλειγε η γριά του
και του `λεγε σιγά στ’ αυτί για την αποκοτιά του

Οι στρατιώτες στη σειρά μιλούσαν για τα κάστρα
μ’ αυτός κοιτούσε τα βουνά και μίλαγε για τ’ άστρα

Πώς φώτιζαν τα μάτια του καθώς στη γειτονιά του
φιλούσε κάτω απ’ τη μηλιά την αγαπητικιά του

Τη μια του ρίξαν τουφεκιά την άλλη το μαχαίρι
κι απόμεινε στη ρεματιά με σύντροφο τ’ αγέρι

Να του μιλάει για τα παλιά πως έκλαγε η γριά του
και του `λεγε σιγά στ’ αυτί για την αποκοτιά του